Het wedstrijdvliegen is haar met de paplepel ingegoten: de selectiewedstrijd voor de Nationale Kampioenschappen, de Zomerwedstrijden, vond en vindt nog steeds plaats op haar thuisveld het Maldens Vlak. In de loop der jaren heeft ze gedurende de Zomerwedstrijden alles gedaan wat je je maar kan bedenken: begonnen als hulpje in het secretariaat, ge-eindigd als wedstrijdleider in de jaren ‘90. Kroon op het werk in deze carrière is het Tulip Tournament, de eerste WK-junioren in 1999, toen was ze 2e wedstrijdleider.
Door haar man Ferdi is ze in aanraking gekomen met de vliegerij op topniveau: eerst als ophaler, daarna als teamcaptain bij 1 EK en 5 WK’s. En nu dus Issoudun. Begin dit jaar is ze aangesteld namens Nederland als “alternate delegate” van de IGC. Het cirkeltje is rond, mee discussiëren over de zaken waar ze als TC in de praktijk mee in aanraking komt.
Zelf vliegt ze ook haar wedstrijden op haar eigen ASW-20c, alleen wel een niveautje lager.
Begin 2002 werd ze algemeen coach van de afdeling zweefvliegen. Samen met vliegtechnisch coach Baer Selen, die twee jaar later de gelederen kwam versterken, is er 5 jaar na dato een behoorlijk programma voor zowel de Junioren als de Senioren selectie. Elke winter komen de beide selectie’s ongeveer één zaterdag per maand bij elkaar. Er worden dan allerlei onderwerpen behandeld: vliegtechnische zaken, maar ook voeding en mentale zaken staan op de agenda. En de jaarlijkse kernploegdag bij Loek Boermans in Delft blijft een toppertje. Ook wordt er vaak gebruik gemaakt van gastsprekers, welke Frouwke ontmoet op de NOC-NSF congressen, speciaal georganiseerd voor bondscoaches.
Deze winter liep als rode draad door het winterprogramma het onderwerp “communicatie en samenwerken in de lucht”, met als resultaat een soort communicatie-protocol welke we dit seizoen in de praktijk proberen uit te voeren.
Of dit alles resultaat heeft? In elk geval is er veel meer sprake van een Nederlands team, en wat de junioren betreft: er vindt al doorstroming plaats naar de senioren kernploeg (6 van de 12 senior vliegers zijn ex-junior). Dat betekent dat deze jongemannen al veel eerder op een hoog niveau vliegen dan vroeger het geval was en is hun basis al veel breder. Hadden we in 2002 slechts 1 junior vlieger, nu hebben we er 8 en een aantal zeer getalenteerde aspirant junioren in de wacht.
Twee jaar geleden een mooie Europese titel voor Steven, bij de junioren-WK 3 bij de eerste 10 en Ronald vorig jaar bijna een Wereld titel: wat zal Issoudun brengen (en Rieti en Litouwen) ?
Een groot team in Issoudun dit keer: samen met alle ophalers is het team ongeveer 25 man/vrouw sterk, voor de teamcaptain een uitdaging om alles op rolletjes te laten lopen......Met zijn allen gaan we er in elk geval voor!
Daarna volgenden nog 11 WK’s met meestal een plaats bij de eerste 10 en nogmaals een eerste plek in 1991 in Uvalde Texas. Tussendtijds werk nog aan 3 EK’s deelgenomen met als hoogste klassering een 2de plaats in de standaardklasse in Mengen. Trainen is heel belangrijk. Bij wedstrijdvliegen heb je een groot voordeel als je op veel verschillende plekken wedstrijd gevlogen hebt. De kernploegvliegers vliegen buiten NK/EK/WK danook vrijwel elk jaar een andere internationale wedstrijd om te trainen. Zodoende staan ook wedstrijdgen gevlogen in Duitsland, Italië, Frankrijk, Engeland, Amerika en België in Baer’s vluchtboekje.
Veruit de mooiste wedstrijd was de Voor-WK te Minden in Nevada, USA in 1990. Helaas is de WK zelf aldaar niet doorgegaan vanwege problemen met de beschikbaarheid van het vliegveld voor blusvliegtuigen. In de woestijn rondom de ranch van Baron Hilton werden prachtige vluchten gemaakt met thermiek van 5 m/s++ tot FL 180. De snelste vlucht aldaar maakte Baer tijdens een POST opdracht waarbij het lukte om in 3 uren en 56 minuten een afstand van 632 km af te leggen Dat betekent een snelheid van 100 mph oftewel 161 km/u, niet slecht voor een DG300. In 2001 vond Baer het welletjes. Na een mooie WK in Zuid Afrika werd na 26 jaar afscheid genomen van het kernploeglidmaatschap. Na een jaartje rust kwam Frouwke Kuijpers met het voorstel om als vliegcoach mee te gaan draaien in de begeleiding van de Kernploeg en de Junioren Kernploeg.De vele theoriesessies in de winter hebben hun uitwerking niet gemist. De jeugd rammelt prominent aan de deur en heeft al een aantal plekken in de kernploeg veroverd.Dat geeft de coaches een goed gevoel.Ook tijdens de wedstrijden zelf is er door betere begeleiding op de grond meer uit te halen.De eerste deelname aan de WK in Zweden in 2006 als coach is Baer goed bevallen.Voor 2007 staat begeleiding tijdens de EK in Issoudun op de agenda. Dus, niet meer vliegend maar coachend, gaan we nog steeds voor goud.
In 2006 als coach meegevlogen in Riëti ter voorbereiding van de Junioren voor hun WK daar.
Afgelopen NK 2007 heb ik wederom meegedaan, dit keer met de Nimbus 3DT, ondanks het minder geschikte toestel ben ik daar toch nog 2e geworden
Inmiddels ben ik het langste (niet het oudste!) lid van de kernploeg, waarvoor ik voor het eerst in 1993 in Zweden aan de WK meedeed.Bij Europese en Wereldkampioenschappen zijn steeds top 10 noteringen gehaald inclusief podium. Laatste podiumplek was het Europese kampioenschap een 4de plaats waarbij ik verschillende dagoverwinningen behaalde. Bij de laatste WK in Zweden zag ik de titel aan m’n neus voorbijgaan door één hele slechte dag.
Samen met m’n vrouw Caroline en nu ook ons dochtertje Anouk vormen we een hecht team en zijn we al in heel wat landen (Zweden, Finland, Duitsland, Frankrijk, Italië, Spanje) bij internationale wedstrijden geweest, en hebben daar altijd veel plezier beleefd aan de contacten die je daar opdoet.
Dit jaar naar de EK in Issoudun waar een podiumplaats het doel is. Hier ga ik weer heen met Caroline en Anouk en m’n inmiddels ‘vaste’ super ophaler Remy van der Kley. Met dit team verwacht ik weer veel plezier te beleven en een goed resultaat te kunnen behalen.
1998 was een druk jaar. “Rooky of the year” op de Nationale en een overwinning op de Benelux wedstrijd te Keiheuvel. In het najaar van 98 ben ik tevens de trotse bezitter geworden van een DG-800s.
De jaren daarop heb ik afwisselend een NK of een buitenlandse wedstrijd gevlogen, met als uitschieter Bailleau 2002. Deze wedstrijd wist ik met overmacht in de open klasse, te winnen. Via een degelijke NK 2003, en wederom een overwinning op Bailleau 2003, heb ik me zo weten te plaatsen voor de kernploeg.
2006 is een goed NK jaar geweest. Veel vliegdagen met interessante opdrachten, en belangrijk natuurlijk, met een mooi resultaat! Na 8 vliegdagen wist ik beslag te leggen op een podiumplek, en wel de tweede plaats. Het doel is om dit jaar in ieder geval die podiumplek te behouden op de NK. (noot redactie: en dat is gelukt!)
Na 10 dagen “rust” konden we met het hele circus richting Zweden voor het WK in Eskilstuna. De samenwerking in de lucht met Ronald kon af en toe wat beter. De afgelopen winter is er veel nagedacht over de onderlinge communicatie en zijn er afspraken gemaakt voor de komende wedstrijden. Uiteindelijk wist ik mijn doel, een plaats bij de top 10, net niet te halen! Ik was slechts 20 seconden af van een 10e plaats (2 seconde per vliegdag). Dit beloofd wat voor het komende EK! Het team “LS-10” in Issoudun is qua aantal mensen het grootste team binnen het Nederlandse team. Met Jan van Nes, mijn vader, als ophaler en Anneke, mijn moeder, als sponsorcoordinator en steun van het gehele NL team. En natuurlijk gaan mijn vrouw Anne (masseur en mental coach) en de kinderen Daan, Stan en Louise (conditietrainers) ook mee! Tijdens de wedstrijd verblijft het team “LS-10” samen met het gehele Nederlandse team op het “Cirrus” veld van Issoudun.
Hoe ik met Ronald ga samenwerken gaan we voor het EK in Issoudun beter aanpakken dan voorafgaand aan het WK in Zweden. Tijdens de trainingsweek zullen we de onderlinge communicatie op de lokale omstandigheden gaan afstemmen en verfijnen. Dit jaar hebben we ook meer tijd voorafgaand aan het toernooi om met zijn tweeen te kunnen trainen. Wat zeker zal helpen is dat ik de beschikking krijg over het 3e prototype van de LS-10! Met de LS-10 hoop ik Ronald beter te kunnen bijhouden bij het steken van bel naar bel. Mijn persoonlijke doel zal wederom een top 10 klassering zijn!
Het seizoen 2007 zal dus een druk zweefvliegjaar gaan worden. Eerst zal ik aan het NK deelnemen in de 18 meter klasse met mijn eigen DG-800s, de S9. De NK 2007 beschouw ik als een trainingswedstrijd om alvast uren te kunnen maken voor het EK. In de tussen de NK en EK liggende periode zal ik me opladen voor het "grote" werk op de EK. Ik doe onder andere mee aan de Salland 2 daagse en aan de Amstelglide. Om alvast te wennen aan de LS-10 zal ik af en toe naar de DG fabriek afreizen om daar te gaan vliegen. Tot op het zweefvliegveld, Hadriaan.
Hij is in 1981 begonnen met zweefvliegen bij de Eerste Zaanse Zweefvliegclub. Alle weekends van half maart tot half november werden op het zweefvliegveld van Castricum doorgebracht, wat dat jaar resulteerde in het totaal van 110 starts met precies 11 uur. Hij behaalde het zilveren C brevet in 1982.
In 1985, 1986, en 1987 werd met deelname aan de Nationale Junioren wedstrijd in Venlo de basis gelegd voor de wedstrijdzweefvliegerij. Die ervaring werd in de jaren 1988 t/m 1990 uitgebouwd door met clubvliegtuigen deel te nemen aan de wedstrijd in Bailleau. Tijdens een wedstrijddag werd hier met een Pegase met vast wiel en zonder waterbalast een opdracht van 720 kilometer voltooid. Weliswaar werd ruim achter de concurrentie – die wel met waterballast vloog- gefinisht, maar de kick om na zo'n grote opdracht bij zonsondergang, en met behulp van de laatste stuiptrekkingen van de thermiek te finishen, was er niet minder om.
De aanschaf van een tweedehands LS6 in 1991 betekende het keerpunt: in dat jaar werd de wedstrijd in Bailleau gewonnen. Zo werd een ticket voor het NK van 1992 verworven. Hij werd in 1993 lid van de Kernploeg, en was van 1996 t/m 1998, 2002 en 2004 Nationaal Kampioen in de 15 meter klasse. Steven debuteerde bij de EK van 1994 met een 15e plaats. Deed in de opeenvolgende jaren mee aan EK's en WK’s met als beste prestaties een 6e plaats bij het WK van 1997 (St. Auban), een 3e plaats bij het WK van 1999 (Bayreuth) en de 2de plaats bij het WK van 2001 (Mafikeng). En in 2005 de Europese titel. En nu, in 2007, doet Steven weer een gooi naar het kampioenschap. Samen met zijn partner Marion, die hem tijdens al deze wedstrijden trouw heeft bij gestaan en ook nu weer, hopen ze op een mooie sportieve strijd!
In mijn jonge jaren ben ik al Nationaal Kampioen geweest in de Club- en in de Standaardklasse. Het laatste decennium leverde twee nationale titels in de 15m-klasse (2003/2006).
Internationaal behaalde ik scores bij de eerste tien op WK en EK (9e 15m EK, Lüsse-D, 6e WK-club, Gawler-Aus).Dit jaar weer in het nationale team: EK-Issoudun 15m-klasse, samen met regerend Europees kampioen Steven Raimond en met Jaap Horsten.
Dankzij de reuze hulp van Schleicher Segelflugzeugbau (Uli Kremer) heb ik voor het eerst de beschikking over een topklasse 15m-vliegtuig: de ASG-29. Reeds vier weken vóór de EK kan ik er al over beschikken, zodat ik goed getraind aan de start kan verschijnen. In de voorbereiding heb ik mij de afgelopen twee jaren speciaal toegelegd op navigatie en luchtruimstructuur: op dat gebied verwacht ik geen punten meer te verspelen.
Mijn verwachtingen zijn hoog gespannen: een ideaal vliegtuig, de ideale ophaler (zoon Tim), en goede bekendheid met het wedstrijdgebied. Daarbij komt dat ik al jaren optrek met de teamcaptain Frouwke, en dat ik voor het eerst zal kunnen profiteren van de ondersteuning ter plekke van vlieg-coach Baer Selen.
Ferdi Kuijpers“Two-Niner” ASG-29/15
![Images: NED_Jaap_Horsten[1].jpg](http://www.kernploeg.zweefportaal.nl/images/articles/jaaphorsten100.jpg "Images: NED_Jaap_Horsten[1].jpg")
Jaap Horsten, vlieger 15 meter klasse. In 1971, tijdens mijn studie Lucht- en Ruimtevaarttechniek in Delft, begon ik met zweefvliegen bij de Delftse Studenten Aeroclub. Deze fantastische en veelzijdige sport heeft mij sindsdien niet meer losgelaten.
Ook heb ik een ruime ervaring met internationale wedstrijden in Frankrijk, Duitsland, Italië, en België en heb daarbij vele bijzondere ervaringen opgedaan, niet in de laatste plaats tijdens diverse 2000 km lange Euroglides dwars door Europa.
Drie maal mocht ik met de EK meevliegen respectievelijk in 1990 in Leszno (met een 16e plaats), 1994 in Rieti, Italie (18e) en 2002 in Bekescsaba, Hongarije (18e). Ik ben 54 jaar, vlieg sinds mijn 19e en mijn totale ervaring bedraagt inmiddels ruim 2500 vlieguren en 3100 starts, inclusief de vele instructievluchten die ik voor de club mocht maken.
In zo’n lange zweefcarrière doe je ook vele bijzondere ervaringen op. Van mijn eerste 500 km in 1975 met een standaard cirrus vanaf Ypenburg, tot mijn de laatste 500 km dit jaar in maart in Vinon, ruim boven 3000 m en over de besneeuwde Alpen met onder ons skiërs, ik geniet van iedere vlucht.
Mijn vrouw Marie-José en dochters Jennifer en Sabine zijn vaak mee geweest en altijd intensief betrokken bij wedstrijden. Een goede organisatie, ondersteund door een steeds professionelere aanpak van teammanager en coach, maar vooral ook een goed samenwerkend team zijn van groot belang voor de resultaten van de wedstrijd. Ik ben mijn ophalers/teamgenoten dan ook veel dank verschuldigd. In het sterke EK veld in Issoudun hoop ik met mijn LS-6a een plaats bij de top 10 in de 15 meter klasse te bemachtigen. Ik word daarin bijgestaan door mijn ervaren teammate Kees Segers.
Na een intensieve wedstrijdvlucht gaat er tot slot niets boven een koud pilsje voor de tent in de ondergaande zon samen met het hele team. Het wordt weer een fantastische wedstrijd..
Trainen in het samenvliegen met Hein. Hein heeft veel ervaring in het vliegen van internationale wedstrijden en ik hoop veel van hem te kunnen leren. We hebben als kernploeg deze winter veel gesproken over samenvliegen en ik hoop wat ik geleerd heb ook in de praktijk te kunnen brengen. Mijn doel is ten eerste veel te leren voor eventuele volgende wedstrijden en ik hoop in de top 12 ( de bovenste helft) te eindigen. Aan het vliegtuig zal het in ieder geval niet liggen.
Mijn mooiste ervaringen met vliegen waren de WK en voor-WK in Mafikeng in Zuid Afrika. Het land en de gigantische buien maakte het allemaal heel spannend. Ook 2 jaar geleden de EK in Finland waar ik tijdens de eerste wedstrijd opdracht 1000 km vloog was een geweldige ervaring.Het EK in Issoudun is voor de Nederlanders niet geheel onbekend. De meeste mensen hebben daar ettelijke wedstrijden gevlogen. Ik vlieg samen met Francois in de open klasse. Het wedstrijdveld is dit jaar behoorlijk behalve de winnaar van Finland vliegen nu Laurent Aboulin en Uli Schwenk mee. Allebei vliegers van formaat.
In 2005 in Finland had ik 2 dag-overwinningen. Dat zouden er nu meer moeten worden. Alleen was het weer in Finland verschrikkelijk goed en dan ben ik op mijn sterkst. Wie weet..... begin nu al te dromen over de volgende 1000 km opdracht! We gaan het zien.