Vandaag weer matig weer: het front ligt nog voor de kust en zorgt voor harde wind 30/50 kmh. Een kleine opdracht in zuidelijke richting: 118 km.

18m gaat ons voor en heeft moeite om boven te blijven. Er zijn verscheidene relands. In de sleep zet ik al mijn kraan open; later blijkt dat bijna iedereen zijn ballast vroegtijdig heeft gedropt.

Met moeite bereiken we alle drie vrijwel gelijktijdig de startlijn. Op 750 tot 800m gaan we in een groep op pad. Het devies is bij elkaar blijven. Maar na de eerstvolgende bel (van .8) eindig ik onderaan. Alhoewel Baer via de radio nogmaals aandringt op “in de groep blijven” ben ik genoodzaakt als eerste alleen te vertrekken: ik ben alweer onder in de bel geïndigd en terwijl de anderen nog doordraaien heb ik al twee cirkels met min .6 afgelegd. Dus toch maar alleen op pad, Nadeel is dat ik niemand meer vóór me heb om de bellen aan te wijzen; betrekkelijk voordeel is dat ik nu alleen kan draaien met mijn relatief hoge snelheid en dwarshelling. Ik kan echter niet voorkomen dat ik toch op 200m kom, vlakbij het vliegveldje van Chateauneuf sur Cher. Met deze zeker landingsmogelijkheid bij de hand durf ik wat verder te gaan dan gewoonlijk. Ondanks de harde wind en het turbulente stijgen kom ik weer op 700m. Verderop schuift de HJ in een zwak belletje onder mij. Deze Ventus laat me na een lange worsteling ook zijn onderkant zien. Op 450m kan ik het keerpunt ronden, waarna geen bruikbaar stijgen meer wordt gevonden. Na 12 cirkels op krap 200m in de hellingwind van een bospartij geef ik het op en zet ik de 29 naast de EL die al op de heenweg in een akker is beland.

Wat een belabberd resultaat na zoveel inspanning. Gelukkig zijn Steven en Jaap bij elkaar gebleven Hoewel zij het ook erg moeilijk hebben, haalt Jaap op 14km na de eindstreep. Steven krijgt op 150m nog een halfje, dat plotseling oprispt naar 4 cirkels in ge. 3 m/sec.!! Hij komt als enige Nederlander thuis: top!

Na de teleurstellende prestaties van de eerste 2 dagen begon ik toch echt aan mijn thermiekvliegcapaciteiten te twijfelen. Vandaag wordt echter opnieuw bevestigd, dat een minimale vleugelbelasting van 42 kg/m2 veel te hoog is bij dit uitermate zwakke weer. Verder geen kwaad woord over de ASG-29, maar ik moet hem wel in 18 meter-uitvoering vliegen. Sturen doet ie prima, coördinatie uitstekend en ik pas er met mij 1.91 comfortabel in (zelfs met rugleuning, die in de vlucht ook nog twee standjes naar voren kan!).

Morgen hopelijk een racedag, waarbij de anderen met een vleugelbelasting van boven de 42 gaan vliegen.

Ferdi 29